Italië

Vrijdag 10 mei – Vedi Napoli e poi muori

Er werd door Goethe gezegd dat Napels zo mooi en wonderbaarlijk is dat je daarna gerust dit leven wil verlaten. Onze jeugd, onze zesdejaars, hebben natuurlijk nog een heel leven voor de boeg, maar Napels laat zeker zijn indruk na. De voormiddag wordt gestart met een bezoek aan het Museo Archeologico Nazionale di Napoli. Onze leerlingen staan verwonderd bij het zien van de vele fenomenale fresco’s: “dat men dit al kon meer dan 2000 jaar geleden?!”
Na een vrije lunchpauze vatten we de stadswandeling aan. We wandelen door de smalle, drukke straatjes en gaan op in de mensenmassa die er doorheen slentert. We springen soms wel een meter op, en liefst nog opzij, als een bestuurder van een scooter plots driftig claxonneert om de baan te ruimen. Ja, die Napolitanen houden er duidelijk van om het verkeer op te lossen – letterlijk of figuurlijk – met kort aangebonden getoeter.
We bezoeken enkele van de 500 kerken die Napels rijk is, gaande van eenvoud en overdadige plafondschilderingen, van barok- naar gotische stijl en vergapen ons aan de murals van Maradona, 24 jaar na zijn dood nog steeds lokale volksheld.
En dan realiseren we ons .. dit is de laatste avond van de Italiëreis. Hoe beter afsluiten dus met een bruisend feestje in deze bruisende stad. Daarvoor duiken we een lokale discobar in, tussen de beide hotels in.
Napels .. het is een aangename kennismaking gebleken.

Donderdag 9 mei – Capri: l’isola dei sogni

Vandaag wordt het een kort verslag. Want op “Capri, het eiland van dromen” verwachten we zon, zee en strand, een dagje wandelen, luieren, zonnen.
Maar .. ajaj, tijdens de wandeling van het hotel naar de veerboot voelen we het al druppelen. Op de buienradar kijken we allang niet meer. We hebben onze zwembroeken, bikini’s en strandlakens mee. De goden zúllen ons gunstig zijn.
Maar de goden zitten nog aan hun ontbijt als we na een overtocht van een uurtje in de Golf van Napels toekomen op het mooie eiland. Ook daar druppelt het nog. Echter, niet getalmd! We zetten dapper onze tocht in onze regenjasjes verder, de vele, vele trappen naar het centrum boven opklauterend.
En ja hoor. Daar aangekomen voelen we het alweer! De goden hebben hun buikje vol (weet-je-wel met ontbijt), ze zien de Schepperianen van de Italiëreis 2024, wrijven in hun handen en laten de zon zacht maar zeker tevoorschijn komen.
Wat volgt is een zalige dag. Voor de ene is het een mooie wandeling langs het eiland; voor de andere is het een mooie strand-(lees:keien-)dag aan het water. Hier en daar wordt een kwal gespot in het water, en een prik volgt soms ook wel. Auch! Gelukkig kan het pijntje deskundig behandeld worden met wat zalf.
De terugvaart verloopt al even vlot.
Na een goed avondmaal en een gezellig terrasje, waarbij we het hele pleintje in de volkswijk even inpalmen, leggen we ons te rusten en dromen we van wat geweest is, de belevenissen en de gesprekken, en van de nabije en misschien ook verre toekomst.
Morgen is het de laatste dag. Dan staat het bezoek aan Napels op het programma.

Woensdag 8 mei – Pompeii en Vesuvius

Het was aangekondigd in de kronieken: vandaag bezoeken we Pompeii en Vesuvius en rijden we door naar Napels. Een goed gevulde dag dus.
We staan voor dag en dauw op: ontbijt om 6.30 uur. Auch! Gelukkig is dit de enige dag op de reis dat het ontbijt op dit vroege uur is.
Op de bus richting Pompeii worden de prijzen van de Ostia fotowedstrijd uitgedeeld. Hoofdprijzen worden uitgedeeld in de volgende vier categorieën: totaliteit, theatrale scenes, inlevingsvermogen en historische correctheid. De andere vier groepen krijgen omwille van hun verdienstelijke prestatie een troostprijs. Om daarna de hersentjes al te activeren met het vervolg van de busquiz. Onze leerlingen doen – ondanks de sluipende vermoeidheid – dapper mee.

Op de site van Pompeii kunnen we door het vroege aankomstuur toch nog een dik halfuurtje genieten van betrekkelijk lege, stille straten van deze eeuwenoude stad. Za-lig!
De leerlingen kiezen om de gids (meneer Berrens) te volgen of om in groepjes op pad te gaan met een uitgewerkte tocht. We (her-)(be-)leven de dramatische gebeurtenis van 79 na Chr. en wandelen aandachtig door de goed bewaarde site.

Dan gaat het richting Vesuvius. Onze Italiaanse buschauffeur kwijt zich uitstekend van zijn taak en loodst zijn bus (en ons) met de gezwindheid van een berggeit via de smalle en kronkelige weg een heel eind naar boven, de Vesuvius op. Dan is het verder te voet klimmen tot aan de krater. Boven aangekomen waant iedereen zich wel even “king of the world”.
Na een busrit van een uurtje komen we in de gutsende regen aan te Napels. Groep 1 spurt de bus uit en neemt de valiezen om in hotel La Pace zijn intrek te nemen. Groep 2 blijft nog even zitten. Zij worden afgezet aan hotel Casablanca, dat zich op korte wandelafstand van La Pace bevindt.
Gelukkig duurt de scheiding niet lang en zien de groepen – na een kort rustmoment in de hotels – elkaar weer aan het restaurant. We besluiten om de avond na deze lange en vermoeiende dag wat vroeger af te ronden, want morgen staat een hele dag Capri op de planning!

Dinsdag 7 mei – de Grieken in Italië

Pas om 8.45 uur aan tafel, dat doet deugd. Van het ontbijt naar Paestum, een grote site die de restanten toont en een blik werpt op de oprichting van een Griekse stad 500 jaar voor Christus. De machtige tempels laten niemand onberoerd. De site is weinig bekend en is omwille van de afgelegen ligging, geen evidente bestemming. Er wordt tijd uitgetrokken voor foto’s en een lunch.

Tijdens de korte rit naar het hotel moeten de leerlingen een beslissing nemen over een keuze die we hen gisteren voorlegden. Ofwel een namiddag genieten van zon en zee, ofwel doorrijden naar Velia (Elea in het Grieks): een absoluut verborgen parel van Griekse restanten aan de Tyrheense kust. Een wandeling neemt ons doorheen de site. Op de toren van de acropolis worden we stil van het zicht over de bergen achter ons, de vlakke velden naast ons en de glinsterende zee voor ons. Weet je dat Scheppers nooit zuidelijker ging tijdens een reis dan vandaag in Velia? En dat op de verjaardag van een collega die jarenlang aan de kar trok van deze reis? Gelukkige verjaardag, Lutgard!

Morgen wachten twee iconen op ons: Pompei en de Vesuvius. ’s Avonds trekken we Napels binnen voor het slotakkoord.

Maandag 6 mei – Het Vaticaan en de volgende bestemming

Rome verlaten zonder de link van de stad met het christendom te verkennen? Neen, dat is geen optie. Vroeg opstaan, ontbijten en de koffers klaarzetten, zijn de eerste taken van de dag. Vervolgens de metro in om naar Vaticaanstad te pendelen. We weten niet exact wat de Italiaanse dame vertelt maar als de overvolle metro aankomt, wordt ons een en ander duidelijk: staking bij het openbaar vervoer, dit is de laatste metro. Dat wordt terugwandelen en brengt ons schema wat in de war.

We zijn niet alleen en moeten bijna twee uur wachten op het Sint-Pietersplein om binnen te raken in de basiliek. Onze zesdejaars zijn – opnieuw en opnieuw – knap in het tonen van geduld. Tijdens het aanschuiven gidsen we hen doorheen het ontstaan van het plein en de basiliek, pauselijke verhalen en de architectuur. Eens binnen moeten we door de staking de tijd beperken maar we maken er het beste van. De vier kilometer lange wandeling in een stad die door auto’s overspoeld wordt, nemen we er bij. De lunch komt niets te vroeg. Eenmaal op de bus denken alle leerlingen aan slechts één zaak en dat is slapen. Driewerf helaas voor hen. Ons eenpersoonsteam busanimatie staat bekend om haar onverzettelijkheid en kent geen genade. Buskwissen en dan pas slapen, is het bevel.

Om zeven uur komen we aan in Paestum, een heel eind ten zuiden van Napels. Het verschil met Rome is groot: een klein dorp aan de zee, zonsondergang boven de baai, enkele leerlingen die een duik in zee nemen … rust. We kruipen vroeg onder wol.

Zondag 5 mei – Rome doorheen de eeuwen

Vandaag mag de wekker ons een uurtje later wakker maken. Dat doet zichtbaar deugd. Maar opnieuw staat Rome centraal en dus is er geen tijd te verliezen. Minder focus op de antieke oudheid maar meer aandacht voor het ‘hedendaagse’ Rome.

De leerkrachten verdelen zichzelf en de leerlingen in drie groepen en nemen hen op sleeptouw voor een stadswandeling. Op een tiental plaatsen krijgen de leerlingen meer uitleg en krijgen ze eveneens de tijd om foto’s te nemen, om rond te kijken en om de indruk die de stad maakt tot zich te nemen. Circus Maximus, het Pantheon, Trastevere, het Tibereiland, Piazza Navona … passeren de revue. Onze leerlingen doen het voortreffelijk. Maar de vele wandelkilometers en de brandende zon – de zonnecrème gaat vlot van hand naar hand – doen ons langzaamaan snakken naar een welverdiende pauze.

Allemaal genieten we van een vrije namiddag. De leerlingen trekken er in groepjes op uit om Rome te verkennen op eigen tempo en daarbij hun eigen keuzes te maken. Iedereen druppelt tijdig binnen voor een verkwikkende douche, een rustmoment en het avondeten. Na de dagelijkse avondbriefing start een wandeling naar de Trevifontein en de Spaanse Trappen. Opnieuw zijn de leerlingen vrij om in groepjes Rome by night te verkennen. Omdat het onze laatste nacht in de Eeuwige Stad is, mag het slaapuur wat opschuiven in het voordeel van onze zesdejaars.

Morgen maken we onze koffers vóór we Vaticaanstad bezoeken. Nadien volgt een eerste verplaatsing per bus naar Paestum, ten zuiden van Napels. We laten Rome achter maar de stad zit alleszins in ons hart en onze herinneringen.

zaterdag 4 mei – Rome, de antieke oudheid

vrijdag 3 mei – la grande partenza

Om 14.40 uur verzamelen 47 zesdejaars en zes leerkrachten aan de achterzijde van het station, want daar staan we droog. Uit onze kledij kan je niet opmaken of we naar Rome of naar Oslo gaan: regenjassen en lange broeken. Maar dat zal dra veranderen.

De trein naar de luchthaven, het aanschuiven en wachten: alles verloopt vlot. Eén koffer haalt het vliegtuig echter niet en wordt nagezonden. Spannend.

Als de bus ons afzet aan het hotel is het reeds 21.30 uur. De leerlingen krijgen hun kamer toegewezen en verzamelen op de patio – jawel! – voor een eerste briefing. Iedereen blijft nog even hangen maar rond middernacht ligt vrijwel iedereen in bed. Morgen belooft boeiend maar pittig te worden…